SPECHTEN

vliegende miereneters

Toen vanaf het eind van de 19e eeuw veel heidevelden werden ontgonnen, kwamen de heidevogels langzamerhand in het gedrang. Bosvogels kregen daardoor de wind juist mee. Want een deel van de ontgonnen heide werd beplant met bos. Waar bos is, zijn bomen, en waar voldoende bomen zijn, zijn spechten. De bekendste spechten zijn de groene specht, de zwarte specht en de grote bonte specht.

Spechten hebben een dolksnavel. Daarmee hakken ze stukjes boomschors weg, op jacht naar insecten. Ze hebben een heel lange, kleverige tong, waarmee ze hun prooidiertjes uit spleten of vanachter de schors kunnen halen. Ze hebben stevige klimpoten, met twee tenen voor en twee tenen achter. Bij het klimmen gebruiken ze ook hun staart. Spechten zijn holenbroeders. Hun nest hakken ze uit in de stam van een loofboom.

De grote bonte specht is veruit de talrijkste specht van ons land. Hij is zwart-wit (‘bont’) en zo groot als een merel. Je kunt hem op heel veel plaatsen tegenkomen, tot in tuinen aan toe. Hij eet insecten en insectenlarven, nootjes en dennenappelpitten. In het voorjaar zoekt een bonte specht een dode tak uit en begint er razendsnel op te roffelen. Dat geroffel is zijn ‘zang’. Daarmee zegt het mannetje: dit is mijn territorium, andere mannetjes opgeduveld, vrouwtjes welkom!